οδύσ(σ)ομαι

ὀδύσ(σ)ομαι και, επικ. τ., ὀδυίομαι (Α)

1. οργίζομαι με κάποιον, θυμώνω

2. μισώ κάποιον.

[ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. ὀδύσ(σ)ομαι προέρχεται από ένα αμάρτυρο ρ. *ὀδύομαι (πρβλ. ηπ-ύω, ιδρ-ύω, μεθ-ύω). Το ρ. *ὀδύομαι παράγεται πιθ. από ένα αμάρτυρο ουσιαστικό *ὀδυς, το οποίο ανάγεται στην ΙΕ ρίζα *od- «μίσος, αποστροφή» (πρβλ. λατ. ο

dium «μίσος, απέχθεια», odi «μισώ», αρμ. ateam «μισώ», αγγλοσαξ. atol, αρχ. νορβ. atall «σκληρός, φοβερός»). Τέλος, δεν φαίνεται πιθ. η άποψη ότι η ρίζα *od- «μίσος» συνδέεται με τη ρίζα *od- «αισθάνομαι, μυρίζω» (πρβλ. όζω)].